خوشبختی را باید ساخت باید جمع کرد، خوشبختی میان خانه‌هایشان است خوشبختی یک‌مشت خوبی‌ها و مهربانی‌های هر چند ریز و کوچک است که وقتی کنار هم قرار بگیرند یک خط را می‌سازند بانام زندگی با لحظه‌های ناب...
تفکر چیزی نبود جز، انتخاب بهترین راه؛ و بهترین راه کوتاه ترین راه نبود و من بجای اینکه به درمان او فکر کنم فکر منافع خودم بودم و به چیزهایی فکر می کردم که نباید فکر می کردم مثلا : می گفتم: چرا شوهر فلانی معتاد نشده؟ چرا شوهر من؟ چرا زندگی من؟ و چرا... ؟ 
زمانی که وارد کنگره شدم و تحت آموزش قرار گرفتم، اولین درس، درس تفکر بود. وقتی راهنمایم وادی اول را توضیح داد، تازه متوجه شدم وارد چه دنیایی شدم! دنیایی پر از رمز و راز 
نهمین جلسه از دوره چهل‌وپنج کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران روزهای دوشنبه مورخ96/7/3 با استادی خانم معصومه کرمی، نگهبانی همسفر سمیرا و دبیری همسفر فروغ با دستور جلسه " صورت مسئله اعتیاد " رأس ساعت 15:30 آغاز به کارکرد.
در جایگاه مرزبانی صبر داشتن، از اهمیت بالایی برخوردار است. من صبر داشتن را با قرار گرفتن در جایگاه یاد گرفتم. در این جایگاه یاد گرفتم، می توانم همدل همسفران باشم و یار و غمخوارشان، البته تا حدی که قوانین کنگره اجازه بدهد. 
زمانی که در جایگاه مرزبانی قرار گرفتم از کمک کردن به همسفران انرژی فراوانی می گرفتم. می گویند: پاداش عمل سالم را در دم می گیرید. این جمله حقیقت دارد زیرا تو بلافاصله پر از انرژی می شوی، در واقع انرژی، پاداش عمل سالمت می باشد. 
به نظرم می‌آید، هیچ‌کس به‌اندازه خود انسان تغییرات وجودی‌اش را بهتر و واضح‌تر از خودش درک نخواهد کرد و من در کنگره به چشم خود دیدم که از نفرت به عشق، از قضاوت به چشم‌پوشی، از دروغ‌گویی به راست‌گویی، از ترس به شجاعت و از کفر به ایمان رسیدم. 
آموزش‌ها روی من تأثیر گذاشته به‌اندازه‌ای که دیگر از انسانی بدم نمی‌آید و سعی می‌کنم با اطرافیانم با مهربانی رفتار کنم. تکرار آموزش‌ها باعث شده، خیلی صبورتر و آرام‌تر شدم. وقتی از جلسه به خانه برمی‌گردم، خیلی حالم خوب است. 
من هرگز از یاد نمی‌برم که من حتی توانایی دعا کردن برای خودم را هم نداشتم، اما شکر که امروز می‌توانم از خدای یکتا بخواهم که وسعت قلب داشته باشم و مخلوقاتش را نیز دوست بدارم ... 
مهمان ناخوانده، اعتیاد بود که جای در قایق زندگیمان باز کرده بود و این مهمان، من و فرزندانم را تبدیل به انسان هایی مریض، غمگین، افسرده، گوشه گیر و کم حرف کرده بود. 
درنتیجه با به درمان رسیدن مسافرم و رهایی او از دام اعتیاد پاداش تمامی عشق‌هایی که بلاعوض به دوستان، نزدیکان و آشنایان دادیم گرفتیم و یک آرامش درونی تمام زندگی ما را فراگرفته که قابل وصف نیست. 
شکر بابت حال خوب مسافرم؛ او نیز خوب است و پله های آخر سفرش را طی می کند.برای رهاییش روز شماری می کنم و امیدوارم این رهایی برای او و همه ی رها یافتگان مستدام و پر خیر و برکت باشد. دعا می کنم هر دویمان در سفر دوم خدمتگزار لایقی برای کنگره شویم حال شما قضاوت کنید از کجا تا کجای زندگی مرا!
آرامش نسبی به زندگی ما برگشته است و باز من همچون همه ی مادران، آینده ای درخشان برای فرزندم تصویرسازی می کنم و ایمان دارم او نیز به رهایی خواهد رسید و پرواز خواهد نمود؛ پرواز به سوی روشنایی
به نظر می رسد که میان ازکجا تا کجا فقط یک(تا)فاصله دارد اما حقیقت این است که در امتداد همین (تا) عمری سپری شده، و چگونه سپری شدن عمر هر کسی در این میانه، بسته به میزان دانایی و درک واقعیتها و چگونگی عملکردش دارد. 
این جلسه ششمین جلسه کارگاههای آموزشی کنگره 60، از دوره چهل و پنجم، ویژه همسفران نمایندگی شادآباد دوشنبه مورخ 6/696/0به استادی همسفر حمیده و نگهبانی همسفر سمیرا و دبیری همسفر عاطفه با دستور جلسه «قضاوت و جهالت» رأس ساعت 16 آغاز بکار نمود.
|
|
